Του Γκιγιέρμο Αριάγα
Μετάφραση: Παπαδάκη Ειρήνη
Ο Ροχέλιο ή δε συνειδητοποιούσε ότι ήταν ήδη νεκρός ή απλά αντιστεκόταν στο να το αποδεχτεί. Γι’αυτό, ξανά και ξανά, έβγαινε απ’το λάκκο που ήταν θαμμένος και δεν ήταν διόλου απίθανο να τον συναντήσεις να τρώει σε κανένα εστιατόριο κοντά στο νεκροταφείο. Καμιά φορά μας επισκεπτόταν στη Ρετόρνο και περνούσε ώρες και ώρες φλυαρώντας για τα παλιά. Βεβαίως πολλοί από μας προσπαθούσαμε να τον πείσουμε ότι ήταν ένα πτώμα πια και ότι βρωμούσε αρκετά. Δε μας έδινε σημασία και με απίστευτο θράσος εμφανιζόταν όπου να’ναι, οποιαδήποτε στιγμή.
Ένα βράδυ τον συνόδευσα πίσω στο νεκροταφείο. Μιλήσαμε πολύ ώρα για όλα όσα είχαμε μοιραστεί όσο ήταν ζωντανός. Αγοράσαμε και κάτι μπίρες και μεθύσαμε. Γελάσαμε. Το διασκεδάσαμε. Κλάψαμε. Το ξημέρωμα με αποχαιρέτισε με ένα χαμόγελο. Βολεύτηκε στον τάφο του και εκλείσε το καπάκι. Ποτέ ξανά δεν άκουσα τίποτα γι’αυτόν, γιατί εκείνο το χάραμα με χτύπησε αμάξι, πέθανα και η γυναίκα μου... η γυναίκα μου αποφάσισε να με αποτεφρώσει.
Una noche lo acompañé de vuelta al panteón. Charlamos un buen rato sobre todas aquellas experiencias que habíamos compartido cuando él aún vivía. Compramos unas cuantas cervezas y nos emborrachamos. Nos reímos. Gozamos. Lloramos. Al amanecer se despidió con una sonrisa. Se acomodó en el ataud y cerró la tapa. Nunca más volví a saber de él, porque esa madrugada morí atropellado y mi mujer... mi mujer decidió incinerarme.
de Guillermo Arriaga
Rogelio no se percataba de que ya estaba muerto o se resistía sencillamente a aceptarlo. Por ello, una y otra vez, se salía de la fosa donde estaba enterrado y no era raro encontrárselo comiendo en algún restaurante cercano al cementerio. En algunas ocasiones nos iba a visitar al Retorno y se pasaba largas horas platicando sobre los viejos tiempos. Sin duda varios de nosotros tratábamos de convencerlo de que ya era un cadáver y que apestaba bastante. No nos hacía caso y con una desfachatez increíble se presentaba en cualquier lugar y a cualquier hora.
No comments:
Post a Comment