H αγένεια του αυτόχειρα και άλλα νανοδιηγήματα

Στο σταθμό του Καν Μποσέρες μια γυναίκα διαμαρτυρόταν για την στάση των τρένων. Στη σταθμό του Σαντς ένας άντρας είχε πέσει στις γραμμές. Στο σταθμό του Καν Μποσέρες μια γυναίκα διαμαρτυρόταν για τις συνεχείς αυτοκτονίες σε ώρες αιχμής.

 

Η ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΠΟΡΤΑ

Όταν ήμουν μικρός, στη γειτονιά κυκλοφορούσε μια ιστορία για ένα γείτονα που είχε επιζήσει από ναυάγιο, επιπλέοντας για μια βδομάδα πάνω σε μια πόρτα. Δεν ξέρω ποιός ήταν και ούτε αν το περιστατικό συνέβη στα αλήθεια, αλλά δε σταματάω να σκέφτομαι αυτόν τον άντρα, μπλε και νερό, μαύρο και νερό, γραπωμένο σε μια πόρτα από όπου είναι αδύνατον να διαφύγει.

ΘΑ ΈΧΕΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ

Κάποιος λόγος θα υπάρχει που ο καθρέφτης μου αντανακλά το είδωλό μου. 

ΥΠΕΡΒΟΛΗ

Πώς είναι δυνατόν όλες οι χρονιές να είναι οι χειρότερες της ζωής μου;

Ο ΠΕΛΑΤΗΣ  ΈΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ

Ο κομμωτής μου επιμένει ότι δεν κάνω φαλάκρα.

ΦΥΚΙΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΡΔΕΛΕΣ

Με έχουν κουράσει οι αντιπαθητικοί που το παίζουν ντροπαλοί.

IL PENSIERO DEBOLE

 Μια φορά πάνω στους πύργους της Σαγράδα Φαμίλια δε μπορούσαμε να βρούμε τον Πεπίνο. Κατεβήκαμε αλαφιασμένοι αλλά τελικά δεν είχε ανέβει γιατί του είχε τελειώσει το φιλμ στην κάμερα, και μιας που δε μπορουσε να το βιντεοσκοπήσει ποιός ο λόγος να το δει;

MOEBIUS

Στα έντεκά μου κατάλαβα ότι ποτέ δε θα γινόμουν μεγάλος ζωγράφος. Στα δεκατέσσερα, ότι ποτέ δε θα γινόμουν μεγάλος ποδοσφαιριστής. Από τότε είμαι ανοιχτός σε κάθε είδους απογοήτευση            

 Του Κάρλος Βιτάλε 

Μετάφραση: Παπαδάκη Ειρήνη        

DESCORTESÍA DEL SUICIDA
de Carlos Vitale

DESCORTESÍA DEL SUICIDA

En la estación de Can Boixeres una mujer protestaba por la detención de los trenes. En la estación de Sants un hombre se había arrojado a las vías. En la estación de Can Boixeres una mujer protestaba por los constantes suicidios en las horas de máxima afluencia de público.

LA PUERTA CONDENADA

De niño, en el barrio, se relataba la aventura de un vecino que había sobrevivido a un naufragio flotando durante una semana sobre una puerta. Desconozco quién era e incluso si la peripecia acaeció de verdad, pero no dejo de meditar en ese hombre, azul y agua, negro y agua, asido a una puerta por la que no es posible huir.

SUS RAZONES TENDRÁ

Por algo será que el espejo me devuelve la imagen.

DEMASÍA

 ¿Cómo es posible que todos los años hayan sido el peor año de mi vida?

QUIEN PAGA MANDA

Mi peluquero insiste en que no me estoy quedando calvo.

GATO POR LIEBRE

Estoy harto de los antipáticos que se hacen pasar por tímidos. 

IL PENSIERO DEBOLE

Una vez encima de las torres de la Sagrada Familia no encontrábamos a Peppino. Bajamos preocupados, pero ocurrió que no había subido porque se le había terminado la cinta de la cámara, y si no lo podía filmar ¿para qué quería verlo?

MOEBIUS

A los once años comprendí que nunca sería un gran pintor. A los catorce, que nunca sería un gran futbolista. A partir de entonces he estado abierto a toda clase de decepciones.